Weblog

Gisteren zat één van de kuikens er wat zielig bij. Hij at niet mee met de anderen en kroop steeds onder moeder Rita.

Het was buiten koud en nat, dus heb ik hem binnen gehaald om op te warmen. Na een poosje kwam er weer wat leven in. Een groot deel van de middag heeft hij doorgebracht in mijn nek, lekker droog en warm. Af en toe kwam hij naar beneden om te eten, te drinken en een poepje te doen en daarna klom hij weer omhoog. Reuze gezellig allemaal, maar toen Rita en haar kroost naar bed gingen, heb ik de hummel weer onder haar theemuts gezet. Vandaag huppelt hij gewoon weer mee met zijn nestgenootjes.

 

Gedurende de tijd dat het kuiken in huis was, heeft Frida non stop trillend van spanning aan het hekje staan gluren, met ogen op steeltjes.

En ook toen kuik al weer bij moeders was, kwam madam nog regelmatig checken of hij er écht niet meer was. Wat een portret!

 

      

                                 Beetje zielig                                                                       ´Ik sta op wacht´